Intermezzo (Juun):
Vogels op weg naar de Keizerarend
Vogels op weg naar de Keizerarend
Fietsen betekent veel zien maar ook veel missen. Je zoeft door het landschap, hoort en ziet veel maar een leuk vogeltje is ook zo gemist. Toch krijg je na zo'n 1900 km trappen best een aardig beeld van de vogelpopulaties in de diverse streken. Het eerste stuk, voor een deel samen met Inge Mes, genoten we al van de weidevogels in Arkemheen die we verder op de tocht zullen missen, de boomleeuweriken en -piepers op de Veluwe en de patrijzen bij Giesbeek. Eenmaal over de grens een keur aan landschappen, vaak veel kleinschaliger dan in eigen land met veel hagen, heggen, bosjes. Plus heel veel beek- en rivierdalen die we volgen. Landschappen die garant staan voor permanent vogelgezang om ons heen van tjiftjaffen, fitissen, tuinfluiters enz. En meer naar het oosten grasmussen, geelgorzen en een enkele braamsluiper. Roeken zien we regelmatig maar heel leuk is de kleine ravenkolonie, zo'n 18 stuks, in de buurt van Witzenhausen. In deze contreien voegt zich de eerste rode wouw bij de meer reguliere torenvalken, buizerden, haviken en sperwers. Later langs de schitterende Werra – een must voor Nederlandse natuurliefhebbers!- gevolgd door zwarte wouwen. Prachtige hooilandjes en hellingbossen hier, rijk aan zangvogels en spechten. En nachtegalen en meer oostelijk noordse nachtegalen. Vooral die laatste soort zal nog veel van zich doen horen: in Hongarije hier en daar zo intensief dat lichtere slapers er gek van worden..... Wat bij de Werra overigens opvalt is het ontbreken van ijsvogels en waterspreeuwen. Volgens een campingbeheerder het gevolg van de slechte waterkwaliteit door lozingen van de kalimijnen hier met hun imposante afvalbergen. Vlak voor het mooie Coburg fietsen we door een onmetelijk open landschap, zonder enige horizonvervuiling, zonder hekken of afrasteringen, omringd door het gejubel van heel veel veldleeuweriken, wat een ruimte!
Voorlopig hoogtepunt vóór de Donau: drie kraanvogels die vlak voor ons opvliegen en laag wegcirkelen. Vanaf Regensburg a/d Donau worden de dorpen bevolkt door ringmussen, zwarte roodstaarten en europese kanaries. En ook eindelijk de wielewalen waar we al een tijdje naar uitkijken. De tuinfluiterstrofen worden korter: hebben we hier al te maken met de sperwergrasmus, Inge? We slagen er niet in er een te betrappen. Een enkele spotvogel, veel grote karekieten en bij Krems de eerste bonte kraai die z'n zwarte familielid gaat vervangen. Heel bijzonder: de grote zaagbekken die hier broeden. Vlak voor Wenen veel meidoornhagen met natuurlijk de grauwe klauwier. Een geelpootmeeuw landt vlak bij ons op het water en in de boom groepen om ons heen overal de zomertortel. We missen de visarenden, bevers en otters die hier leven maar vlak voor de Slowaakse grens een nieuw hoogtepunt: drie zwarte ooievaars! Even over de Slowaakse grens mengt zich tussen het gekarrekarre van de grote karekiet nog een kwartelkoning met z'n scherpe roep. Vlak na de grens een middelste bonte specht. Kleine zilverreigers zien we vlak voor Esthergom in de nabijheid van de grote roekenkolonie op een Donaueiland. En waar zeker Feiko nog een keer uitgebreider gaat kijken zijn de botanisch rijke oude zandruggen op de oostoever van de Donau zo'n 30 km voor Boedapest. Het regent ondertussen, maar hier toch nog een glimp van paapjes en grauwe klauwieren voor we te midden van het verkeersgeweld de prachtige oude keizerstad binnenfietsen.
Intermezzo 2 (Gert):
Waarnemingen van Homo tot Hop
Waarnemingen van Homo tot Hop
Omdat ik niet zo handig ben met de pc en slechts met 1 vinger kan tikken,zijn mij de waarnemingen in het alfabet van homo tot hop toegewezen.
Om te beginnen met de hop. Een melkchocolade achtige vogel die van mij weg vloog met een breed uitwaaierende staart van zwart -wit als het toetsenbord van een piano. Een hop volgens Juun.
Toch blijft voor mij de volgende soort in het alfabet de Homo Sapiens veel interessanter. De hop heeft toch een hoog kinderliedjes "Hop Marianneke ,stroop in 't kanneke" gehalte.
De homo sapiens verschijnt op 1 dag in vele gedaantes: de eerste zijn de botte mannenkoppen
die je uitdrukkingsloos vertellen dat je hier op de camping niet mag kamperen.
Tot de tussencategorie behoort
het duits sprekende stel tijdens onze diner observatie aan het tafeltje naast ons.We veronderstelden dat hij als universitair hoofddocent met zijn voortdurend priemende vinger haar terecht wees op het ontbreken van voetnoten bij hoofdstuk 3. Een onvergefelijke fout, Zij hoorde het stijfjes en beleefd aan. Graag had ik haar lieve blonde gezichtje zien ontploffen bij zoveel vermanend eenrichting verkeer.
De derde en vrolijk stemmende categorie zijn de fleurige jonge vrouwen die ons pad kruisen. Ik denk daarbij aan een Pamela Andersan achtige schoonheid die ons met haar caramelkleurige ogen en prodentlach,van koffie voorzag en over een auto met roze bekleding met bijtjes beschikte.
Ook de zeer behulpzame Rita van het VVV van Keszkemet behoort tot deze hartverwarmende categorie.
Conclusie (geheel voor mijn (=Gert) rekening is dat de homo sapiens toch vele malen interessanter is dan welke hop-hop-hop dan ook.
Intermezzo 3 (Gert):
Fietsen
Fietsen
Fietsen,
Als je net als ik vandaag 40 jaar getrouwd zijn, bent weggefietst bij je vrouw, moet je wel wat over fietsen schrijven.
Fietsen met Jan Willem, Feiko en Juun is voortdurend aankijken tegen RVAlphen, Aktiefysio, een fototoestel met een lens van bijna een halve meter slingerend op de rug van Feiko, grijze fietstassen, een scheefopgebonden rugzakje, een vignetje van Snelfietsen, gele fietstashoezen vanwege de megaplensregens in midden Europa en als je voorop rijdt asfalt, het losse grind op Donaudijken waar je met je dikke banden doorheen ploegt.
Fietsen is ook boksen tegen de wind, omhoog zwoegen, ten einde raad als de krachten weggegleden zijn lopen naast de fiets, dan weer donderend naar beneden, kilometers lang door het bos de halfverharde weg af, snelheden van boven de 60 km, ineens stoppen voor een scharrelaar (= vogel!), over modderpaden zodat je de volgende dag de met kamille versterkte modder van tussen je remblokjes moet peuteren.
Fietsen is ook doordouwen ondanks de regen, vervuld van de originele VOC-mentaliteit, is door de stad stoep op stoep af, soms aan de verkeerde kant van de weg, tegendraads, verantwoord rode stoplichten negerend. Veiligheid voor alles dus, steeds je blik op de weg.
Fietsen is vooral het gevoel van vrijheid!
's Ochtends niet weten waar je 's avonds je tent neerzet, de wereld die voor je wielen ligt. De ruimte, de stilte, het onbekende Europa. 's Avonds of aan het eind van de middag met een lichte wind in de rug met 25 km/uur over het asfalt stuiven het einddoel tegemoet, waar een warme maaltijd op ons wacht.
Fietsen is heerlijk, ook al mis ik mijn maatje van 40 jaar.
Gert
Intermezzo 4 (Jan Willem):
Bijen
Bijen
Het zal de oplettende lezertjes niet zijn ontgaan dat Jan Willem een passie voor bijen heeft. Hij is zelf imker, vandaar. Maar wat ziet hij eigenlijk en waar let hij dan op? Hij speurt de omgeving af op de aanwezigheid van bijenkasten. En dan komen vragen als waar vliegen die bijen op, wat zijn het voor kasten en kan je iets ontdekken van de bedrijfsmethode die de imker gebruikt? Ziet hij veel? Dat valt wel mee. In Duitsland, langs de Werra, kwamen we langs een kersenboomgaard, waar een paar kasten stonden. Een gedekte tafel, al die prachtig bloeiende bomen. Zulke boomgaarden stonden hellingen vol langs de Werra, maar veel bijenkasten stonden niet niet. De kansen waren misschien groter in Hongarije, het land waar de acaciahoning vandaan komt. Die kasten hebben we gezien, in een jonge acacia-aanplant. Tientallen kasten, keurig op rails opgesteld, allemaal van een imker, die zijn naam op de kasten had gebrand. De acacia's bloeiden volop, maar vrijwel alle kasten waren dicht. Misschien vanwege het beestenweer op dat moment. Koud, harde wind en veel regen, geen lekker weer voor een dracht. De mooiste ontdekking van dat moment was eigenlijk de grote hoeveelheid bijeneters die er rondvlogen. Weer een gedekte tafel! Op de markten is honing in allerlei soorten te koop. Zo zien we ook kasten in Servie, eigenlijk steeds meer. Soms armetierig, soms met goed vliegende volken. Kasten van allerlei formaat, afwijkend van wat we in Nederland hebben. Nooit zijn er mensen aan het werk om te kunnen kijken hoe ze imkeren. Tot die ene keer gisteren, toen we langs die typische wagens reden waar wel meer dan veertig volken in zitten, in drie rijen boven elkaar. Twee mannen met kappen op waren in een van de wagens aan het werk. Raten stonden op de vloer en rook kringelde door de kar. Er werd geen honing geoogst. Wat ze deden? Het bleken eenvoudige ongeletterde lieden die geen woord over de grens spraken (zoals wij geen Servisch), blij dat ze weer ongestoord aan het werk konden. Zo blijven de geheimen van de imkerij nog verborgen. Maar anders gaat het hier zeker.
Jan Willem
Intermezzo 5:
GERT..........
GERT..........
Een stevige geschouderd, wat hoekig lijf in een lichtblauw T-shirt met daarop een tandwiel omringd door de woorden GRONINGS VERZET. Een lijf dat je kilometers voor je hebt , bonkend op de trappers, de fiets sturend -route of geen route- recht op het doel af. Desnoods dwars tegen het verkeer in, bij twijfel niet te lang gissen maar meteen de eerste de beste voorbijganger aansprekend, waarna gewoon weer richting het einddoel: Bulgarije, het Sakargebergte, de keizerarend. Kaart? Leuk,maar gewoon naar het zuid-oosten blijven trappen is simpeler..... Vogels, planten? Zal best interessant zijn maar dat prachtige oude echtpaar op die ezelskar is toch veel mooier....... Mooie gebouwen al dan niet eeuwenoud? Best boeiend om de blik er op te richten maar kijken naar en praten met zo'n aantrekkelijke serveerster op het terras in “waar-dan-ook” is toch heel wat boeiender..... Leuk hotelletje? Soms, maar er gaat niets boven de eigen tent al wordt je bestookt door honderden muggen.... Beste Gert, we missen je Zeeuwse zuinigheid, recht-door-zee-ig-heid, koppigheid maar vooral ook je soms heel uitbundige humor en schaterpartijen nu al. Herstel snel, neem desnoods je bed op en wandel, want fietsen mag niet meer. En loop, rij of “trein” ons achterna. Voeg je zoals je al aan het bedenken was bij ons aan het einde van onze tocht in Elhovo. De keizerarend in het Sakargebergte wil die vent die zulke rare stukjes over de homo sapiens en vogels schrijft, voor hij weer naar Zeeland vertrekt, in levende lijve gezien hebben!!! Je fietsmaten
Intermezzo 6:
Dankwoord Gradi
Dankwoord Gradi
I would like to say a few words . Words of thanks should be short and directly from the heart. First of all I would like to thank you for being here and thank the press reporters for sharing our story with a greater audience. Secondly I would like to thank the people of Germany, Austria, Slovakia, Hungary, Serbia, Romania, people that we encountered on our trip and helped us when we had problems with the bike or who showed us the way. Especially we would like to thank the people of Bulgaria. We had many positive experiences. I am thinking of the people in the University Hospital in Sofia who helped me so well when I was falling apart (ablatio retinae), of the girls at the reception desk of the Odyssey hotel in Ruse,who are better than any of the hotels In Holland, of the lovely waitresses, the encounters Jan Willem had with the bee-keepers like Anton here, All of this creates a feeling of one Europe. Borders disappear. Like they disappeared in our part of Europe between our country and Belgium, Germany, France and Britain for instance. Now that Bulgaria has joined the European Union you can also have that feeling and work on a future for a united Europe. It is not only the Natura 2000 network that unites us and our nature. It is also a network of people, who we will remember as friends. And for one of them I have a small present. ( Gradi is presented a green raincoat with the Natuurmonumenten logo for the dry and very hot month's of July and August) Thank you all for being here!
Intermezzo 7:
Vogels op weg naar de keizerarend 2
Vogels op weg naar de keizerarend 2